eerste paar dagen

Na een lange zit in het vliegtuig op weg naar Rio ben ik dan eindelijk aangekomen. Ik heb in een tof vliegtuig gezeten met alles er op en er aan. In het vliegtuig zat ik bij allerlei toeschouwers. 600.000 toeristen ivm het wk bezoeken brasil. Het is inmiddels vrijdag en ik ben om woensdag 17.10 aangekomen. Ik ben opgehaald door Germano (een pater die actief is binnen het project). Hij stond met een briefje te zwaaien met daar op : Danne. Na 50 minuten vond ik hem uiteindelijk, dit omdat het vliegveld mega groot is. Ik ben dezelfde avond afgezet bij het gastgezin in Niteroi (onderdeel van Rio). Het was al donker in Rio en ik heb de stad van ver weg bekeken. Zo heb ik o.a. het christus beeld gezien, suikerbrood en copacabana van afstand. Dit heeft mega veel indruk gemaakt. Het is een mega stad. Mensen lopen rond met mondkapjes en er zijn alleen al 70.000 taxies in het rio gedeelte waar ik zit. Het viel me gelijk op dat het verkeer zo gek is als een deur. Het maakt niet uit waar je rijdt en of je richting aangeeft. Mensen lopen op de weg. Ook dieren lopen hier overheen, zoals varkens. Ik was best wat bang op de weg vanaf het vliegveld naar het gastgezin. Brazilianen waren overal te vinden en het verkeer was eigenlijk te druk ivm WK. Copa de Mundo in Brasil... iedereen heeft het er over. Gisteren heeft Brasil tegen Croatia gespeeld. De wedstrijd begon om vier u. Mensen werken ook niet die dag. Alles is dicht. Iedereen is gekleed in Brasil kleding. Omas opas, iedereen is futebol fan. Mensen beginnen te huilen tijdens het volkslied en gaan deze week nog vaker naar de kerk om zo te bidden voor een beter resultaat. Je had die gezichten moeten zien na de een nul van marcelo. Ik vond het eerlijk gezegd niet zo erg, ik zie NL liever tegen Croatia spelen dan tegen Brasil. Gelukkig werd het geen ramp omdat brasil er nog drie maakte. Veel discussie over de strafschop. Gedurende deze dagen heb ik enorm veel aanhang van het gastgezin ontmoet. Er is een meisje van een jaar of 30 die een beetje Engels spreekt. Verder niemand. Zonder haar ben ik eigenlijk nergens en ik was dan ook blij dat zij mee ging om een Chippie (simcart) aan te schaffen in het winkelcentrum. Dit bleek niet zo makkelijk, uiteindelijk heb ik het met haar voor elkaar gekregen. Ik heb een braziliaans nr en heb wifi in het gastgezin. Ik mag niet klagen hier. We hebben een zwembad, een papegaai (ara) waar ik kneiter bang van ben en een hond die blind is. Het gastgezin bestaat uit een broer en een zus van ongeveer 60j oud. Ik heb via fb mijn familie laten zien en dit vonden ze geweldig. Ik lijk niet echt op te vallen tussen de locals. Het valt mensen pas op dat ik een outsider ben op het moment dat ik mijn mond open doe. Gisteren hoorde mensen mij Engels spreken en hadden dit nog nooit eerder gehoord. Ik sprak Engels met mijn tolk en er kwamen 20/30 Brazilianen luisteren hoe dat dat klonk. Niteroi kent favellas en de omstandigheden zijn bar slecht. Er is een centrum aanwezig, dit is op loopafstand. Na 6u is het pik donker dus ik blijf dan eigenlijk thuis. Maandag begin ik met werken, het is ongeveer 30 minuten lopen. De eerste dag word ik opgehaald door Germano en daarna moeten we even kijken. Dat even kijken trouwens, is typisch Braziliaans. Alles gaat op het gemakje. Op straat is het overigens wel altijd druk. Ik kan moeilijk slapen. Ik heb een eigen kamer, een deur naast mij slaapt de man van het gastgezin. Hij kijkt de hele nacht tv en kan absoluut niet zachtjes doen. Ik ben nu twee nachten achter elkaar om acht u naar bed gegaan, dit omdat ik nog veel slaap tekort heb vanwege de jetlag. Snachts hoor ik veel honden blaffen en mensen schreeuwen en gillen. Ik voel me veilig bij deze mensen. Wel zitten er drugsbendes in mijn omgeving maar is mij precies uitgelegd welke wegen ik niet in mag gaan. Ik ben sowieso nog geen een keer (alleen) op straat geweest. Het is niet zo dat ik dat jammer vind, ik wist van te voren dat dat zou kunnen gebeuren. Ook moet ik wennen aan de manier van spreken in Brazilie. Mensen zijn enorm druk en praten kei hard. De TV moet ook minstens zo hard als ie maar aan kan (ook al is het snachts). Het is vermoeiend om de hele dag naar een andere taal te moeten luisteren en om op je hoede te zijn. Ook moet ik nog even wennen aan het eten. Ik probeer natuurlijk alles en ik krijg mega veel eten en drinken aangeboden. Mensen zijn mega trots op hetgeen wat zij klaarmaken voor mij. En mij hoor je elke keer maar weer hetzelfde zeggen, zo van ja ik vind het erg lekker. Maar nee ik hoef niet nog meer... mensen gooien vanalles door elkaar qua eten betreft en het is vaak niet zo lekker. Vandaag (vrijdag) ga ik naar copacabana toe. Lekker genieten van Rio en hopelijk wat fotos maken van alles wat ik daar zie. Waarschijnlijk zit nederland spanje er vandaag niet in voor mij. Het is een groot programma wat vandaag is opgezet voor mij en ik wil me natuurlijk niet afschermen van de mensen. Ik sta ook versteld van de politie in rio. Deze rijden net zo gek en doen helemaal niets. Ik heb gezien dat scooterrijders schelden richting politie en politieautos klem rijden. Als je niet toetert hoor je er nie bij... Ondanks de tempratuur van 35 graden zijn de ramen in de autos dicht. Het geluid is te hard om straten, dit omdat mensen schreeuwen, dansen, springen, toeteren etc. Daarnaast heeft iedereen geblindeerde autoramen. Dit is tegen de zon. Zowel op het vliegveld als in het winkelcentrum staan overal beveiliging. Deze hebben dikke guns bij en allemaal een snor van hier tot ginder. Wel voel ik mezelf op mijn gemak bij deze mensen. Ik krijg van iedereen kussen en knuffels, ook al begrijp ik vaak niets van wat ze zeggen. Iedereen is het zeker van dat brasil copa de mundo gaat winnen. Iedereen kent alle spelers. Ik ga nu stoppen met typen en ga lekker naar het centro toe. Ik probeer zsm weer iets te laten weten. Dont you worry about me, im fine! Ciao xxxxxxxxxxxxxxxxxx